Taart, aardbeien en slagroom!!!

Deze week was de week van mijn laatste tentamens dit semester (Japanse leestoets was te moeilijk, en ik had Travel Industry misschien toch moeten leren) en een week van afscheid en voorbereidingen voor het afscheid nemen.
Klinkt treurig, maar het was vooral gezellig!
Dinsdag werd ik al helemaal gek omdat ik zonder spel zat (het enige spel dat ik heb meegenomen had ik na een half uur uit en dat terwijl ik juist die had meegenomen omdat ik dacht dat het verhaal nog wel een aantal uren door zou lopen... :( zo zie je maar weer, neem op reis altijd Civ III mee, dan verveel je je nooit) dus ik heb Krisje en Bas na mijn tentamen mee naar de stad gesleept op zoek naar een computerspel. Nou zou je denken dat ze in het land van de videospellen enzo wel een spel hebben, maar in het land van de videospellen hebben ze dus alleen maar dat: videospellen. Voor de gameboy, wonderswan, playstation enz, maar gewone cd-roms? Ho maar! Tussendoor eerst gaan eten bij de Mossburger en op de terugweg kwamen we nog langs een otaku-winkel: een winkel met allemaal actiefiguurtjes, treintjes, autootjes en verzamelobjecten voor buitengewone prijzen natuurlijk ;) Vanuit daar zijn we doorgegaan naar de Yamadadenki. Daar moeten ze toch wel cd-roms verkopen dachten we zo. En inderdaad, dat doen ze: verouderde saaie spellen (of vage Japanse spellen) en tegen exorbitante prijzen... Al met al dus geen spel gekocht, maar we hebben een gezellig avond gehad die we hebben afgesloten met het maken van purikura (blame it all on Krisje!!! Zij is degene die mij in het hele purikura-gedoe heeft gesleept :p) en toen met de bus terug naar huis.
Woensdag had ik mijn laatste tentamen en die dag hadden Lun, Song en ik met Sayo afgesproken om wat dingen over het leiderschap door te nemen en een aantal dingen te regelen. Uiteindelijk werd er weinig geregeld, veel gekletst en was het uiteindelijk erg gezellig, maar niet productief. Wel besloten Song en ik dat we voor Sayo een taart moesten hebben voor haar afstuderen. Er werd al een boekje met fotoos en berichtjes georganiseerd, maar een feestje bouwen doe je niet zonder taart toch?
Die avond nog heb ik aan Krisje gevraagd of ze mee wilde helpen wat ze geen enkel probleem vond, wat maar goed was ook, want Song belde af vanwege tentamenstress (zij was nog niet klaar) en vandaag is ze naar Londen vertrokken, dus ook dat moest ze nog voorbereiden.
Donderdagochtend zijn Krisje, Bas en ik dus weer met z'n drieën de berg afgedaald voor ingredienten. Als taart zouden we hotto keeki gebruiken, oftewel Amerikaanse pancakes, met jam ertussen en chocoladefondue erover heen. In een helder moment heb ik ook tuutjes gekocht, voor het schrijven van dingen enzo. We hebben 3 uur in de keuken gestaan, maar het resultaat was geweldig al zeg ik het zelf. Bekijk de fotoos en oordeel zelf maar!
pacifica1986.spaces.live.com
De slagroom wilde echter maar niet stijf worden zelfs niet na heel lang kloppen en in de koelkast gestaan te hebben, dus daar heb ik maar mee gesmokkeld en stiekem er maiszetmeel (cornstarch?) in gedaan. Toen wilde het wel stijf worden mwuhahaha ;) Wat maar goed was ook, want anders had ik er geen mooie torentjes van kunnen spuiten :D
Verder die donderdag nog wat rondgehangen en toen vrij vroeg naar bed gegaan als ik het me goed herinner.
Toen had ik gister de laatste samenkomst van Musy Tone onder leiding van Sayo en toen ik naar buiten keek naar aanleiding van een opmerking van een zwaar gestresste Song bleek het behoorlijk te sneeuwen! Het bleef niet op de straat liggen, maar het was genoeg om de bussen niet te laten rijden, ook niet naar het vliegveld, wat Song dus erg gestresst maakte die de dag erop (vandaag dus) naar het vliegveld moest, evenals nog 2 anderen van Musy Tone. Ikzelf was er ook niet ontzettend blij mee, want ik had een taart te vervoeren. Maar met wat hulp van een doos van Krisje, een idee van Bas en een grote vuilniszak van mij hebben we dit op weten te lossen. Voor je moeilijk gaat doen: het was een schone lege vuilniszak die we om de doos hebben gedaan waar we de taart enzo in hadden gezet ;)
Natuurlijk zoals Musy Tone eigen is, was het een chaos: de boekjes voor Sayo en Sang A waren nog niet af (Sang A is vandaag terug gegaan naar Korea :() en er zouden mensen komen om te filmen voor het maken van een promo-video voor Musy Tone, maar wanneer was ook niet helemaal duidelijk, enz. enz.
Uiteindelijk kwam alles zoals altijd op z'n pootjes terecht. De filmmensen hebben een filmpje gemaakt (juist op een dag dat ik er vreselijk uitzag :() en de boekjes waren af. Toen eindelijk iedereen in een ruimte bijeen was (wat op zich al een wonder mag heten) werd eerst het boekje aan Sang A overhandigd. Sang A was er erg blij mee en bij elke pagina werd dan ook een kreet van verwondering, blijdschap, of wat dan ook geuit, zoals het Aziaten eigen is en toen het boekje uit was en er nog 20 keer bedankt was viel het een beetje stil... Het was ondertussen ook al bijna tijd voor Sang A om weg te gaan en ik had trek dus ik heb de stilte maar verbroken door de taart te onthullen (tot die tijd had ik het verhuld/ er een jas over heen gelegd zodat Sayo er niets van wist) en wat woorden van dank enz. te spreken. Of in ieder geval, dat probeerde ik te doen, maar ik struikelde een beetje over mijn Japans zoals altijd op belangrijke momenten :)
Sayo was erg onder de indruk: ze begon te huilen... die was echt helemaal van de kaart: en dat had je niet hoeven doen en het is zo aardig en iedereen is zo geweldig, enz. Het was heel duidelijk dat Sayo ontzettend veel van Musy Tone houdt; het was haar droom en door haar harde werk is het een uitgekomen droom, dus het was vast erg moeilijk om zomaar de leiding over te dragen en echt afscheid te moeten nemen.
Gelukkig hield het huilen vrij snel op (ik ben niet zo goed met huilende mensen) en toen kwamen we aan het grote probleem: hoe snijd je zo'n onding? Als het goed is, is er een filmpje van gemaakt, en als ik mijn hand daarop kan leggen upload ik hem misschien wel .(het is denk ik alleen allemaal in Japans, dus erg interessant zal het voor jullie niet zijn, maar ik kijk wel even, eerst maar eens in mijn handen zien te krijgen :D)
Met z'n allen lekker taart zitten eten en het boekje aan Sayo overhandigd. Helaas was toen de tijd gekomen om voor lange tijd afscheid te nemen van Sang A, maar het verliep vrij vlot.
Daarna gingen we eens bij elkaar zitten voor de hoognodige vergadering, waarin officieel de leiding werd overgedragen aan mij, Song, Thanh en Lun (in die volgorde) en ook hier werd Sayo erg emotioneel, waarop ook Miwako emotioneel werd en ik ook een traantje weg moest pinken. Klinkt misschien erg als "vrouwengedoe" maar als je erbij was dan had je vast ook alle emotie moeten erkennen. Ik kan alleen maar hopen dat wij net zoveel warmte in de club weet te creeeren en te houden als Sayo en de rest hebben weten te doen. Maar genoeg emotioneel gedoe.
Hierna werd het tijd "to talk business", maar terwijl we daar mee bezig waren begonnen er maagjes te knorren, dus gingen we naar beneden om te eten, voor de eetzaal dicht zou gaan. We zaten net aan tafel toen er werd omgeroepen dat de vanwege het weer de laatste bus om 8 uur zou gaan en je kan het wel raden: het was net half 8 geweest. Iedereen zo snel mogelijk hun eten weggewerkt, boven alles opgeruimd en op weg gegaan. Song en Thanh zaten nogal in over de bussen de volgende ochtend en of ze niet vast zouden komen te zitten op onze berg, maar gelukkig konden ze bij Sayo logeren. Zij zouden met z'n vieren een taxi delen en dan later naar beneden gaan. Dit gaf ons de gelegenheid om nog even wat te kletsen en toen werden Lun en ik nog uitgenodigd voor een takoyaki-feestje vandaag! Ik had echter in mijn achterhoofd vaag het idee dat ik al een afspraak had staan alhoewel ik me niet meer exact kon herinneren wat het was, dus ik reageerde wat voorzichtig, wat maar goed was ook, want niet veel later herinnerde ik mij dat ik vandaag met Krisje en Bas zou gaan schaatsen. Na wat heen en weer gecommuniceer (lang leve de moderne communicatietechnieken (leuk galgjewoord)!!!)
werd besloten dat ik eerst naar het takoyaki-feestje zou gaan en van daar uit door naar het station waar ik Krisje en Bas zou ontmoeten.
Takoyaki is een soortement van poffertjes waar vaak inktvis inzit, maar voor mij hebben ze de inktvis eruit gelaten en hebben we het met kaas en mochi gedaan. Zie ook de fotoos voor mijn poging op takoyaki om te draaien. Daar zit dus nog een hele techniek aanvast die ik al de eerste keer door had :D:D:D Ik ben een natural ;)
Het feestje was bij Hara thuis (hij wist van niks tot die ochtend :p) en hij heeft een prachtig uitzicht. Toen ik het daar over had werd me gelijk het appartement naast hem aangeboden dat leeg komt. Het schijnt dat bewoners een nieuwe bewoner kunnen voordragen, vandaar dat ze het mij aan konden bieden. Maar alhoewel er veel redenen zijn om het wel te doen, zijn er nog meer redenen om het niet te doen, dus dat heb ik maar vriendelijk afgeslagen. De conversatie was lekker ontspannen en ging eigenlijk nergens over, wat ook wel lekker was na de emoties en leiderschap praatjes van de afgelopen tijd :)
Echter, het was nogal laat eer we begonnen, dus ik moest halverwege al weg :(
Ik kwam op het station op weg naar de wc Bas en Krisje tegen, dus dat was mooi meegenomen.
Krisje had eerder een aankondiging gezien over schaatsen. Je kon een retourtje naar een park kopen en daar kon je dan schaatsen lenen en schaatsen en dat in totaal voor zo'n 21 euro. Nou, daar hadden wij als echte Hollanders en Bas als echt schaatser wel zin in! Eerst met de bus zo'n halfuurtje de bergen in en toen waren we er. Door een bijna uitgestorven pretpark hebben we ons begeven naar de schaatsbaan, wat een klein baantje bleek te zijn, maar ze hadden onze maat kunstschaatsen, dus je hoort mij verder niet klagen. Het was alweer lang geleden dat ik op schaatsen had gestaan en al helemaal lang geleden dat ik op kunstschaatsen heb gestaan! Het was dus wel even wennen, en vanwege het een keer blijven haken in het ijs met die kartels voorop je schaats heb ik nu een klein eitje op mijn knie. Kan ik weer een week of drie klagen :p daar doe ik het voor ;)
Na een uurtje deden mijn tenen zeer, had Krisje last van haar hiel en hadden ook de tenen van Bas het begeven, dus we zijn weer op huis aangegaan.
Thuis zijn Krisje en ik aan de kook gegaan, of nou ja, Krisje heeft gewokt en gekookt en ik heb de (gigantische) afwas gedaan ;) Krisje had een lekker sausje gekocht, licht pittig en vrij zoet, dus die hebben we als uitgangspunt genomen. Als toetje hadden we nog slagroom over van de taart en daar aardbeien bij gekocht. Hmmmmmmm! LEKKER!!! (Jaloers? gnagnagna! :D)
Wat er nog over was van onze taart heb ik met Li Suai gedeeld, die ons ook gaat verlaten:( Ik moet echt teveel afscheid nemen deze dagen. :(:(:( Ook Brian, mijn Zuid-Koreaanse overbuurman, gaat terug, want hij moet in het leger. Ik hoorde trouwens van Li Suai (mijn RA, overbuurvrouw en kletsgenoot als we elkaar tegenkomen. Ook check ik haar Engels. Uit China), dat mannen in Noord-Korea van hun twintigste tot hun dertigste in het leger moeten! 10 jaar!!! Ben je ook niet blij mee!
Ik ga ook Brian erg missen: altijd een vriendelijk woord en een geweldige zangstem. Als hij zingt overdag dan kan ik in mijn kamer meegenieten. En hij zingt leuke liedjes, dus dat vind ik geen probleem :D
Mijn andere RA's verhuizen ook naar een andere verdieping (dat schijnt een of andere regel te zijn) en er zijn er nog meer die OF teruggaan OF verhuizen naar Beppu. Hoe dan ook, komende 2 maanden zal het hier erg leeg zijn. (Mede daarom wil ik mijn Civ III!!!)
Maar terug naar Li Suai: ze heeft me uitgenodigd om morgen samen wat te eten (ik begrijp alleen niet helemaal wie er nu kookt, zij of wij allebei?) dus ook morgen heb ik een soortement van afscheidsfeestje. Het takoyaki-feestje van vandaag was ook al een afscheid. De meesten zie ik namelijk zeer waarschijnlijk nooit meer.
Maar ik heb nog een heel semester om nieuwe vrienden te maken :D
Ik zal de fotoos even uploaden en dan ga ik eens naar bed mensen!
Morgen weer (vroeg) naar de kerk. Fris en fruitig! Toch?!?

Byebye!

Marit