Home sweet home

Hallo allemaal.

Inmiddels ben ik alweer 2 weken thuis en ben ik al aan het shoppen geweest dus ik heb weer kleren. Toen ik terugkwam had ik serieus niets meer. :)
Ik ben alweer helemaal ingeburgerd en mijn Nederlands is weer redelijk op peil. Alsof je nooit weg bent geweest. ;)
De laatste dagen in Beppu waren relatief hectisch. Ik wilde nog zoveel mogelijk doen met vrienden voor ik weer terug ging, maar natuurlijk moest er weer een tyfoon roet in het eten gooien, de bank moest gesloten worden, ik moest mijn rapport inleveren, enz. Ik was gelukkig al eerder begonnen met pakken, maar de laatste dag (vrijdag) in Beppu bestond toch alleen maar uit verder pakken, schoonmaken, dingen regelen, spullen die ik achterliet ergens dumpen en nog veel meer. Dat spullen dumpen was ook wel moeilijk, want in een jaar raak je toch wel aan je spulletjes gehecht en er waren zoveel dingen die ik mee wilde nemen, maar waar ik echt geen ruimte voor had.
Uiteindelijk was het nog redelijk gelukt alles in mijn koffer, mijn rugtas en schoudertas te proppen.
Toen nog alles in de taxi moeten proppen... was ook niet simpel. En temidden van al het opruimen en pakken was ik de kaartjes van de boot kwijt geraakt. :(
Toe maar, genoeg stress. En dan natuurlijk het afscheid van mijn (beste) vrienden. Emotioneel tafereel hoor.
Ik had een paar dagen daarvoor al mijn laatste optreden gehad in een ziekenhuis. De laatste liedjes die we zongen waren allemaal afscheidsliedjes en Maiko kreeg het behoorlijk zwaar want het was voor haar ook het laatste optreden. Toen kregen we nog een speech van iemand die maar bleef herhalen dat het ons laatste optreden was en dat we elkaar wel zouden gaan missen en het was ons laatste optreden en we zouden elkaar waarschijnlijk nooit meer zien want het was de laatste keer, blablabla. Daarna kregen wij de microfoon in onze handen gedouwd om ook nog wat te zeggen en daarna begon weer een ander een speech over dat het de laatste keer was enz. enz. Ondertussen stonden Maiko en Sayo al half huilend erbij.
Komt er daarna nog iemand naar mij toe die ook begint te vertellen dat we eruit zien alsof we allemaal goede vrienden waren en dat het erg jammer was dat ze ons niet meer samen zou kunnen zien optreden blablabla en wanneer ga je nou echt weg? Bij die laatste vraag had ik het ook niet meer hoor! Kunnen ze nog meer de aandacht vestigen op het feit dat het de laatste keer is? Dat soort dingen vergeet je juist liever! ;)
Maar goed. Het leiderschap van Musy Tone had ik eerder al overgedragen aan Azumi, tijdens een fotosessie voor een APU-album ofzo. Erg veel lol gehad en de meest vreemde fotoos genomen. :p
Ook heel vroeg in de morgen afscheid genomen van Song die met de vroege bus terugging naar Korea.
Maar goed, terug naar de boot. Ik moest daar nog mijn koffer een heleboel trappen op slepen. Dat vond ik niet echt grappig...
We waren trouwens met ons vieren, want Maiko en Kana gingen mee om mij en Krisje uit te zwaaien en daarna door te gaan naar huis. Miwako zou de volgende dag komen.
Nog redelijk geslapen, dat viel me reuze mee, maar ik was wel behoorlijk moe. Toen we eenmaal in Osaka waren, dachten Krisje en ik slim te zijn en onze grote koffers alvast naar het vliegveld te brengen. Moesten we 20000 keer overstappen om naar een vliegveld te komen dat we vanaf de boot gewoon al konden zien. Maar natuurlijk kon je er alleen via een groot rondje komen en niet rechtstreeks. @%^@(% ;)
En het was bloedheet. 35 graden die dag en dan nog de hoge vochtigheidsgraad.
Mijn vingers waren behoorlijk schraal daarna. Het koste heel erg veel tijd om op het vliegveld te komen en om een plek te vinden waar we onze koffers kwijt konden. Ik denk dat we in totaal bijna 3 uur of nog later bij de rest in het hotel aankwamen. Gelukkig was het alsnog vroeg aangezien we al om half 6 ofzo van de boot afgekickt werden.
Die dag zouden we ook naar Nara gaan wat een half uur per trein was. Nara is de oude hoofdstad van Japan met heel veel culturele overblijfselen, het grootste Buddha-beeld in de grootste houten tempel ter wereld en een heleboel hertjes!!!
We zouden daar Haruna ontmoeten, die nu ondertussen ook in Nederland zou moeten zijn. Zij komt hier dus een jaartje studeren zoals wij dat ook in Japan hebben gedaan. Met z'n vijven eerst purikura genomen in een poging mijn boekje te completeren. (helaas is dit uiteindelijk niet gelukt. Ik heb nog 1 lege pagina) Maar we hebben dus in Nara rondgelopen, lekker Japans gegeten, hertjes geaaid en de tempel bekeken. Krisje heeft als het goed is een aantal fotoos genomen. Ik was mijn toestel vergeten. Krisje, als je dit leest, stuur ze dan aub per mail ofzo? Dan kan ik ze nog in mijn foto-album plakken. Als ik nog fotoos heb die jij hebben wilt, dan hoor ik het wel. :D
Maar goed, mijn dag was al helemaal goed toen ik de hertjes had geaaid. Het eten geven heb ik maar laten zitten omdat ik had gezien hoe mensen met eten gelijk werden gezien als een doelwit. Krisje heeft het nog aangedurfd, maar ook zij werd spontaan een doelwit. :D
Daarna terug naar het hostel en daar even gerust (en bijgekomen van de hitte) voor we Miwako opgingen halen van het station.
Die is speciaal voor mij met de shinkansen van Beppu naar Osaka gekomen (ja dat is inderdaad een duur grapje).
Krisje wilde graag bij een izakaya (soort van bar met eten en veel drank ;)) eten, dus dat zouden we doen. Ze had ook nog een vriendin gecontacteerd die ook wel mee wilde, dus uiteindelijk met z'n zessen. Ik heb behoorlijk wat verschillende drankjes geproefd (iedereen was van iedereen aan het drinken. Ik bedoel, je moet toch proeven wat al die rare namen nou inhouden?)
Krisje is er met Wing vandoorgegaan om gezellig met z'n tweeen nog wat te doen en wij zouden met z'n vieren de nacht doorkletsen, maar we waren zo moe dat we naar het bad en daarna naar bed zijn gegaan.
De volgende dag vroeg de wekker gezet, maar ik dacht toen ik wakker werd, nee ik kan nog wel even 10 minuten slapen dus ik mijn wekker opnieuw gezet. Word er later op mijn deur geklopt met de vraag wanneer ik vertrekken wilde, was het ipv half 7 al half 8!!! Ik heb me nog nooit zo snel aangekleed. Gelukkig had ik alles al klaargezet voor ik slapen ging.
De tocht naar het vliegveld was chaos, want de trein kwam niet zoals hij hoorde te komen. Toen kwamen we eindelijk op het vliegveld aan. Krisje en ik dachten onszelf eerst wel even snel in te checken zodat we daarna met z'n allen konden wachten en kletsen tot we zouden vertrekken.
Niet dus.
We moesten lang wachten voor we aan de beurt waren en daarna gingen ze zeuren over mijn schoudertas aangezien je maar 1 stuk handbagage mee mag hebben. Dus ik denk: dan haal ik wat uit mijn tas en stop het in mijn koffer die nog geen 25 was. Toen bleek ie in ene over de 25 heen te zitten, dus moest ik weer herpakken en toen weer want toen wastie 25.2 kg!
Krisje had ondertussen nog grotere problemen want die had veel overgewicht.
Kort samengevat: een heleboel stress en chaos en die mensen bleven ook nog maar zeggen dat we op moesten schieten omdat de balies gingen sluiten enz. Dus ik was erg aan het stressen op dat moment. :(
Toen ik eindelijk klaar was, was Krisje nergens te bekennen en moest ik mijn eentje op weg naar de gate. Gelukkig stond Kana bij mij in de buurt, dus die belde Maiko en Miwako, want ondertussen was het zo laat dat ik me moest haasten.
Voor een rustig en net afscheid was ook geen tijd meer. Snel afscheid genomen en toen opweg gehaast naar de poortjes voor mijn handbagage.
Bij de paspoorten nog lang in de rij moeten staan en toen snel door naar de shuttle die mij naar de juiste gate moest brengen. En op dat moment haalde Krisje me in. Ik was HEEL erg blij dat ze het gehaald had. Krisje was natuurlijk ook blij dat ze het gehaald had :p
En toen de reis terug. 12 uur is erg lang...
En nu ben ik dus weer thuis, veilig en wel. :D
Bedankt voor het lezen van mijn belevenissen en alle reacties, brieven, steun enz. die ik het afgelopen jaar heb mogen ontvangen.
Voor de meesten: tot 1 september. Voor de rest: ik ben vrij tot begin september, dus kom gerust eens langs als je bij wilt kletsen, kijken of ik wel gezond ben of wat dan ook!

Tot in "real life"!!!

Marit