Zon, zee, strand

Hallo allemaal!
Krisje en ik zijn weer veilig terug van onze vakantie, met rode (bijna bruine) koppies en een heleboel vuile was! ;)
Het had nog wel wat voeten in de aarde voor we weg waren overigens, want toen we de avond voor vertrek ons vuilnis weg gingen gooien zag ik een aankondiging dat vanwege de sneeuw er geen bussen tussen Beppu en Fukuoka zouden gaan! Dus wij geinformeerd bij de security over wat we moesten doen. We konden ook eventueel de trein nemen, maar dat zou zo'n €50,- kosten! Gelukkig reed de bus de volgende dag wel, maar je begrijpt dat we hem wel even knepen.
De vlucht is niet bepaald noemenswaardig, veel bewolking, geen interessant uitzicht dus.
Toen we echter het vliegtuig uitliepen was het BAF! tegen een muur van benauwde lucht.
Nou heb ik een hekel aan benauwdheid en hitte, dus ik was niet bepaald vrolijk ermee, vooral niet omdat we vanaf het vliegtuig met een drukke monorail moesten en daarna nog een eind lopen met onze baggage... :(
De eerste nacht zat bij ons vliegticket in in een businesshotel. Een net hotel in de buurt van de volwassen amusementsbuurt. We hebben een hele poos rond moeten lopen op zoek naar een fatsoenlijke plek om te eten. We kwamen ook nog langs een park waar allemaal tentjes waren gebouwd van allerelei materialen door daklozen. Het is echt nogal raar om in een mooi net park ineens allemaal van dat soort dingen te zien.
Die avond op tijd ons bed ingedoken, want de volgende dag moesten we op zoek naar ons hostel en volgens de kaart was het nogal een afstand.
Toen we de volgende morgen weggingen uit het hotel begon het een beetje te droppen en het ging steeds meer droppen. Krisje en ik besloten met een taxi te gaan, omdat de taxichaufeur waarschijnlijk het hostel wel zou weten te vinden wat ons weer heel veel gedoe zou schelen (slepen met baggage, vragen stellen, enz).
We zaten net in de taxi toen er een stortbui losbarste! Dat hadden we even mooi ingezien. :D
De taxichauffeur wist ook niet waar het hostel was, maar gelukkig had Krisje ook het telefoonnummer opgeschreven, dus de taxichauffeur heeft het hostel gebeld voor een routebeschrijving. Het was een hele lieve man die veel kletste enzo, dus het was wel een gezellig ritje ;)
Eenmaal in het hostel konden we pas om 2 uur inchecken, dus we moesten ons nog 3 uurtjes vermaken. Gelukkig konden we wel onze baggage dumpen. Overigens waren ze in APHouse aan het verbouwen en werd ik dus al enkele ochtenden gewekt door geboor om 8 uur, komen we in het hostel, blijken ze daar ook aan het verbouwen te zijn... :( ;)
Maar goed, Krisje en ik moesten ons vermaken, dus we zijn met wat hulp van de Lonely Planet (of LP zoals we hem gedoopt hebben)op zoek gegaan naar de Kokusaidoori, de belangrijkste winkelstraat van Naha (de stad dus waar we zaten) die bij het hostel in de buurt moest zitten. Onderweg kwamen we nog langs een oude poort met op de binnenplaats een ongelooflijk coole boom met allemaal wortels enzo. Heel mooi. Zie ook de fotoos.
In de wereldoorlog is Naha compleet plat gebombardeerd wat dus erg veel ruimte liet voor een nieuw stadsplan. Naha was vergeleken met de andere Japanse steden die ik heb gezien een stuk logischer en netter opgezet: de huizen waren niet ontzettend vervallen, de kleine steegjes waren nog vrij ruim en de straten liepen niet kriskras door elkaar. Ik vond het wel eens verfrissend om een stad te zien die ik niet ronduit lelijk vond. :) Bovendien is Naha heel erg groen wat het gelijk ook een mooier aanzicht geeft.
Maar terug naar het verhaal: de poort en de boom is zo'n beetje het enige wat er over is gebleven van de tempel waarnaar ook onze straat vernoemd is. De rest is allemaal weggebombardeerd.
De Kokusaidoori was vrij gauw gevonden (kwamen onderweg nog Amerikanen tegen) en deze hele lange straat bleek te stikken van toeristenwinkeltjes. Een gigantische straat met bijna alleen maar toeristenwinkeltjes... :p
In Naha is ook het Amerikaanse leger gestationeerd (ik weet het, ik dacht dat Naha in het noorden lag, maar dat blijkt dus niet het geval te zijn) dus ze hebben daar een heleboel "authentieke" Amerikaanse winkels/restaurants. Krisje is een groot fan geworden van de taco's die ze bij 88 nogwat verkochten. Nietwaar? :D
De eerste dag in een souvenirwinkeltje een klein handdoekje met Hello Kitty gekocht om als zweetlapje te gebruiken en een hele mooie armband (waar ik later die week ook nog een bijpassende hele mooie ketting bij heb gekocht) en wat rondgeslenterd. We hebben nog slangen in flessen sake gezien, maar voor een foto daarvan moet je bij Krisje wezen :D
Gelukkig regende het niet meer, dus we konden veilig rondstruinen. Rond een uur of twee hadden we het wel weer gezien, dus we zijn terug naar het hostel gegaan waar we konden inchecken. We sliepen in een slaapzaal met 6 andere meisjes (allemaal Japanners) maar we hadden wel allemaal een eigen hokje. Wederom, voor fotoos moet je bij Krisje zijn.
Hier wat uitgerust (ik had de afgelopen 2 nachten heel erg slecht geslapen dus ik was doodop en heb zelfs nog een paar uurtjes geslapen!) en daarna uit gegaan voor het eten. Bij het hostel zaten wel restaurantjes in de buurt, dus we hoefden nu niet zo moeilijk te doen als de dag ervoor. Tijdens het eten even een rooster gemaakt van alle dingen die we zouden gaan doen. Na het eten zijn we terug gegaan naar het hostel en daar in de "woonkamer" de bank voor ons tweeen ingepikt en samen een spel zitten doen. (UNO!!! :D:D:D)
Vroeg naar bed gegaan, maar ook nu wilde het slapen niet zo lukken vanwege het grote licht dat aanstond en het geklets en vanwege weet ik veel nog wat meer. Ben nog een aantal keer gestoken die nacht ook. :(
De badkamer was gedeeld met jongens en je moest over de gang heen, dus het ochtendritueel moest even wat herzien worden :D (zoals mijn haren kammen voor ik me ga wassen en aankleden en de cremetjes maar gewoon in mijn hokkie smeren enzo he :p)
De volgende dag was dus zondag en op ons lijstje stond dat we naar het kasteel zouden gaan waar vroeger de koningen van Okinawa (of Ryukyu zoals het toen heette) woonden/zetelden. Ook dit kasteel was een restauratie, omdat het origineel plat-gebombardeerd was. Ik vond het een mooi kasteel, beter dan de Japanse kastelen/forten die ik tot nog toe gezien heb, maar ik snap niet waar al die poorten voor nodig waren. En geloof me, ze hadden er veel! Het was overigens ook nog best een klim omhoog. Op een plein voor het kasteel werd een traditionele Okinawaanse (hoe je dat ook schrijft, Krisje en ik konden daar geen mooi Nederlands woord voor vinden) dans opgevoerd. Dit bestaat uit een aantal gastjes die muziek maken en vrij monotoon zogenaamd zingen en 2 danseressen in traditionele, vorlijke, kleurrijke kleding synchroon aan het "dansen" waren. Lees: af en toe stijf bewogen en met kleppers klepperden. Nee ik was inderdaad niet echt onder de indruk. Geef mij dan maar een gezellige volksdans. Maar het was wel leuk om te zien en de traditionele klading is zoveel kleurrijker dan de Japanse! De natuur is al zoveel uitbundiger en dan ook de kleren nog eens. Fel paars, fel geel, daar houd ik wel van.
Halverwege zijn Krisje en ik maar weggegaan om het kasteel te bekijken. En toen we binnenkamen bleek dat het heel Japans was: we kregen zakjes om onze schoenen in te doen terwijl we door het kasteel dwaalden waar op sommige plekken geen fotoos genomen mochten worden (ik weet niet waarom niet aangezien het alleen maar aesthetisch verantwoorde lege kamers waren met een klein bordje: hier werkte de koning, hier wachtten de prinsen op audientie enz. In het interessante gedeelte met een troon en veel bladgoud enzo mochten we dan weer wel fotoos nemen. Er lag ook nog ergens een glazen vloer en daaronder kon je de fundamenten van het echte kasteel zien. Bij de uitgang was het nog wachten omdat iedereen zijn schoenen weer aan moest trekken. Natuurlijk had ik mijn hoge veterschoenen aan, wat nogal problematisch was... ;)
Na het kasteel even een rustplekje opgezocht en een ijsje gegeten. Ik heb voor het eerst geschaafd ijs met ananassmaak gegeten! Dat zag ik altijd in Japanse tv-dingen dus ik was erg blij da ik het nu zelf kon proberen. Het is net waterijs of zo'n slush-geval. Alleen gooien ze een heleboel geschaafd ijs in een bakje en dan nog een heleboel siroop erover heen terwijl een slush meer al gemengd is.
Daarna nog wat rondgehuppeld door de buurt en toen terug naar het hostel. Ik kan me niet echt meer herinneren of we daarna nog wat gedaan hebben, dus het zal in ieder geval weinig indruk gemaakt hebben.
Voor maandag stond walvissen kijken op het programma, maar dat begon pas om 1 uur, dus we konden uitslapen. Helaas bleek het te regenen toen we klaar waren... dus wat met ons rooster zitten schuiven en toen op weg gegaan naar een vreemde boom die we op de heenweg vanaf het vliegveld hadden gezien. Het leek net alsof ze gewoon in een gigantische boom een huis hadden gebouwd. Toen we echter heel wat dichterbij gekomen waren realiseerden we ons dat het geen echte boom was en dat het huis een restaurant was. Krisje heeft een foto gemaakt.
Toen op zoek gegaan naar het Pineapplehouse. Dat moest een of ander ananasmuseum zijn ofzo. Na een heel end rondgestruind te hebben en ook wat regen gevangen te hebben, vonden we eindelijk het huis. Van binnen bleek het niet zozeer een museum als wel een souvenirwinkel te zijn met alleen maar ananas-dingen. Op de 2e verdieping hadden ze een restaurant waar ze onder andere een ananassorbet verkochten en aangezien het nu ondertussen aan het gieten was buiten, besloten Krisje en ik een sorbet te delen. Het duurde uren voor onze sorbet eraan kwam, maar toen hij er was stonden Krisje en ik ook wel met open mond te kijken (ik in ieder geval wel): hij was gigantisch! In het restaurant werden ook wat hoofden omgedraaid om de sorbet eens goed te bekijken.:D
Dus terwijl het buiten goot zaten Krisje en ik te genieten van een ananas-sorbet mwuhahaha! :D:D:D Ook hier heeft Krisje een foto van gemaakt. We hebben hem uiteindelijk niet opgekregen, maar we hebben ons er zeker wel mee vermaakt!
Het was een heel end terug naar het station, dus we wilden eerst de bus nemen, maar besloten uiteindelijk toch een taxi te nemen. Daar wat avondeten gegeten (ja ik weet het, de volgorde van eten is omgedraaid, maar who cares anyway ;)) en toen terug naar het hostel.
Dinsdag was gereserveerd voor een bezoek aan Bios, een jungleachtig park zoals we uit de folder begrepen hadden. Eerst met een bus die er eindeloos over deed en dan zouden we de taxi er verder heen moeten nemen aangezien je met gewoon openbaar vervoer en kennelijk niet kon komen.
Maar voor we bij onze halte waren zag ik dat de volgende halte ryukyu-mura (oftewel ryukyu-dorp) was en daar wilde ik eigenlijk toch ook wel heen. We hadden deze bestemming oorspronkelijk iets lager op ons lijstje gezet, maar we zijn hier toch maar uitgestapt.
Ryukyu-mura was leuk! Allemaal oude huizen vanuit heel Okinawa in een prachtige omgeving (zie ook mijn fotoos en see for yourself wat ik bedoel) en uitleg erbij enzo. O ja! Die ochtend had een taxichauffeur nog geprobeerd ons af te zetten! We liepen naar de bushalte toen een taxi stopte en de chauffeur uitstapte en in gebroken Engels tegen ons begon te praten en vroeg waar we heen moesten. En toen maakte hij een of ander vaag rekensommetje over busprijzen enzo en dat hij ons voor 5000 yen er wel heen zou brengen met z'n taxi. Ik houd er niet van als vreemden ineens vage verkooppraatjes tegen me beginnen te houden en Krisje had ook zoiets van: wat krijgen we nou dan? dus we hebben de man verteld dat we wel gewoon met de bus gingen en we zijn verder gelopen. Wat maar goed is ook, want zijn rekensommetje klopte van geen kanten. ;)
Maar goed, we stonden nu dus veilig in Ryukyu-mura. Er was ook nog een slangenshow die Krisje graag wilde zien, maar ik had geen interesse, dus ik ben buiten in het zonnetje blijven wachten.
Toen Krisje net weer terug kwam begon een Japans meisje helemaal hysterisch te doen over een grote zwarte vlinder en over het hele plein werden echt hoofden omgedraaid om te kijken wie er een speenvarken aan het vermoorden was en daarna zag je verschillende gezichten vertrekken in een geamuseerde grijns toen ze zagen dat dat waar het meisje zo bang voor een vlinder was. Okee, het was wel een hele grote, maar ik moest zelf ook lachen hoor. Het was gewoon geen gezicht! :D:D:D
Hierna hebben we hier nog geluncht. Ik had iets paarsigs met wat ik dacht mochiballetjes. Maar er zat behalve de smaak van suiker weinig smaak aan, dus ik heb het niet opgegeten. Heb nog wat van Krisje meegegeten, dat smaakte een stuk beter. Tijdens het eten konden we genieten van een optreden van verschillende Okinawaanse dansen. Van de laatste en tevens leukste staat een stukje op video, alhoewel de kwaliteit ietwat belabberd is, maar ik zal het zo snel mogelijk online zetten. :)
Hierna een taxi genomen richting Bios. Nog zitten twijfelen of we in de Bios met de boot een tochtje wilden doen, of met een kayak, maar aangezien we allebei geen droge kleding ofzo bij ons hadden en je in een kayak nou eenmaal je handen niet vrij hebt om fotoos te nemen enzo, besloten we de boot te nemen. De gids was een leuke gids die kennelijk erg grappig was, maar we snapten het merendeel van zijn verhaal niet (ik kan ook niet zeggen dat ik zwaar opgelet heb) dus we konden enkel van de boottocht genieten. Wat we zeker hebben gedaan. Mooie dingen gezien en veel fotoos genomen (waarvan er een behoorlijk aantal mislukt zijn omdat de boot bewoog) we zagen nog een eend een vis vangen en ik heb het zelfs op de gevoelige plaat vast weten te leggen, maar uiteindelijk was het een hele wazige foto, dus die heb ik maar weggegooid.
Verder hebben we het hele park doorgelopen en wat gekletst en toen vonden we het wel weer tijd om op te stappen.
Met de taxi naar de dichtstbijzijnde bushalte om vandaar de bus te nemen. Overigens bleek op de heenweg dat de bus waar we een heel eind voor gereisd hadden ook door onze straat kwam... Maar goed, als we daar waren opgestapt hadden we waarschijnlijk niet geweten waar we moesten uitstappen enzo. Dat hadden we namelijk gevraagd bij het buscentrum.
Die avond hadden we dan eindelijk allebei genoeg trek om naar de all-you-can-eat te gaan waar Krisje al de hele week over het lopen watertanden. :D
We konden zelf ons eten grillen en we hebben ons zeker wel vermaakt! En dan zeggen ze dat je niet met je eten mag spelen :p
Dit was de eerste avond dat we laat terug waren in het hostel (en toen waren ze nog steeds bezig met werkzaamheden...)
De woensdag was in ons nieuwe rooster uitgeroepen tot walvis-kijk-dag. We zijn die dag dus naar een aanbieder van zo'n tocht gegaan en toen op een boot. Met de boot de oceaan op gevaren (klinkt dat of klinkt dat! ;)) en op zoek gegaan naar visjes. Het was een heerlijke tocht met veel zon en een lekker briesje. We hebben wat vinnen en gespuit gezien en ik heb zelfs een walvis van vrij dichtbij gezien, maar over het algemeen zie je dus niet veel meer dan een vin of een staart. Ik heb dan ook geen flauw idee hoe groot ze nou eigenlijk waren.
Maar na zo'n 3 en een half uur vrolijk rondgevaren te hebben (niet in ons eentje, want er waren nog een stuk of 6 walvissentochten naast de onze, dus soms dobberden we in een nette cirkel van boten om de plaats waar de walvis het laatst was :p) weer bijna thuis. Ik vond het een heerlijke tocht, maar helaas vond Krisje het een stuk minder: Krisje kon niet zo goed tegen de deining van de dobberende boot... :(
Dus eerst even wat gegeten en daarna wat gerust in het hotel. De volgende dag hadden we wat tuinen gepland, maar we wisten niet zo veel te doen. De tuin die we hadden gepland bleek ook dicht te zijn... :( Alle sights in Naha hadden we ondertussen al wel bezichtigd, we hebben bijna heel Naha wel te voet gezien als je het mij vraagt ;)
Maar in de buurt van de tuin was ook het enige stukje strand dat we hadden gezien, dus daar zijn we heen gegaan. We waren allebei behoorlijk verbrand van de boottocht de vorige dag, maar toch nog lekker gepootjebaad in de oceaan en op het strand liggen luieren.
Er was ook nog een groepje Japanse meisjes (duidelijk toeristen, met grote koffers op het strand ;)) die schelpen aan het zoeken waren, komt ineens een van die meisjes gillend achter ons (Krisje en mij) langs rennen met een schelp in haar handen: er bleek een rood kreeftachtig beestje in te zitten. Wel leuk om zo in het echt, in het "wild" te zien.
Na het strand wat gelunched en nog in het hostel rondgehangen. Krisje had wel een goed boek, alhoewel hij wel redelijk vaag eindigde. Ja ik heb hem ondertussen ook gelezen :p Je kent mij toch? :D
Vrijdag was weer een reisdag. We moesten om 11 uur uitchecken en ons vliegtuig vertrok om 14.55 uur (officieel). We wisten in Naha niets meer te doen, dus maar op het vliegveld wezen rondhangen tot het tijd was. Natuurlijk was het vliegtuig vertraagd. Je kan mij veel zeggen, maar ik begin Japan toch echt te associeren met te laat zijn. En toen van de zon op naar de regen. Tijdens de vliegreis hadden we nu wel mooi zicht en het is echt een raar idee als je een klein eilandje ver onder je ziet dat je daar zelf rondgelopen hebt. Krisje wees nog op een grote vijver, zo van zou dat de Bios niet kunnen zijn en ik was het wel met haar eens dat dat het inderdaad waarschijnlijk was. Leuk hoor! :D
De vliegreis zelf verliep niet zo prettig: we hadden wat turbulentie en elke keer als we naar beneden gaan doen mijn oren zeer, de landing was vrij steil dus ik had allemaal steken in mijn oren en het was erg warm in het vliegtuig. Ik was behoorlijk beroerd toen ik eindelijk het vliegtuig uit was. Eerst water over mijn polsen laten stromen en wat in mijn gezicht gesplashed en toen zo gauw mogelijk wat gegeten. We hebben trouwens heerlijk gegeten op het vliegveld! Heerlijk malse tonkatsu (soort schnitzel) met curry en Krisje met tomaat. Erg goed en we hadden uitzicht op de vertrekkende vliegtuigen. Nog gerend om de bus naar onze bus te halen, blijkt dat onze bus te laat komt... zat ook bijna helemaal vol.
Thuis wat mail gecheckt enzo en wat zaken bepraat (bleek dat een aantal mensen naarstig contact met mij hadden gezocht.) en lekker naar huis gebeld en toen mijn bed in. Eindelijk weer eens een hele nacht geslapen. Dat heb ik de afgelopen week niet kunnen doen.
En verder vandaag de hele dag besteed aan het boek van Krisje uitlezen, boodschappen doen, wassen, vakantiespullen opruimen en dit hele stuk schrijven. :D
Jullie zijn dus weer helemaal bij. ;)
En nu ga ik eten.
De fotoos staan al online, alleen de filmpjes nog niet. Komt nog wel, of misschien ook niet. :)