Uiteten enzo

Hallo allemaal.

Het is (voor mijn gevoel) al weer een poosje geleden. Nou valt er ook niet zo ontzettend veel te zeggen over een gewone schoolweek. ;)
Ik ben nog steeds verkouden, maar ik kon gister weer zingen in tegenstelling tot maandag en woensdag. Maandag heb ik maar niet eens de moeite genomen om te gaan: het helpt vast niet als ik elke keer krom lig van een hoestbui om de twee zinnen, zo dacht ik. :p
Woensdag had ik eerst drie uur softbal wat weer leuk was, maar wel verdraaid koud zo buiten. We hebben eerst met z'n vieren wat gevoetbald om warm te worden. :D Was wel nodig, want het zonnetje is wel lekker warm, maar de wind hier maakt het zo koud. Behalve dat het leuk was weer te kunnen softballen, was het ook leuk om weer wat bij te kletsen met een meisje van wie ik de naam weer eens kwijt ben. Ook dat gebeurt me nog regelmatig... ik weet het, schandalig, maar ik kan er toch ook niks aan doen? Het zijn allemaal Japanners :)
Woensdagmiddag had ik koor, maar ik ben eerder naar huis gegaan omdat mijn keel pijn deed. En dat was maar goed ook, want Krisje had gekookt :D:D:D Dat soort dingen waardeer je destemeer wanneer je moe bent en ik was zeker moe na mijn eerste clubdag in enkele weken!
Ik heb trouwens ook uitgevonden waarom ik zo slecht te verstaan was als ik belde: ik stopte het stekkertje van de microfoon in het verkeerde gaatje... vind je het gek!? Zitten er drie gaatjes naast elkaar en het enige duidelijk onderscheidbare pictogrammetje is de koptelefoon. Op die ander staat een paaltj met geluidsgolven ofzoiets, dus ik dacht van: dat is de microfoon. Niet dus. Geen flauw idee ook waar ie dan wel voor is... ;)
Donderdag hadden Krisje en ik tot rond een uur of 6 college. In mijn geweldige business management college kwam ik erachter dat 3 van mijn 6 groepsleden hun werk aan ons eindproject niet of niet voldoende hadden gedaan. WAT!?! En we moeten het dinsdag inleveren en er een zinnige presentatie bij kunnen geven en vragen van de docent kunnen beantwoorden over hoe we ons bedrijfje een succes gaan maken, terwijl ik me nu al hevig af loop te vragen of we het uberhaupt van de grond zouden kunnen krijgen vanwege onze gigantisch bedragen aan benodigde investeringen alleen al om ons van de grond te krijgen... Hmm, misschien iets teveel detail. Wat ik dus probeer duidelijk te maken, is dat ik vrij sceptisch ben over het hele project. Gelukkig had ik het erover met Bas en Krisje en Bas had wel wat nuttige ideeen die ik kan gebruiken tijdens het verdedigen van ons project.
Bovenop ons project heb ik voor hetzelfde vak maandag ook nog een presentatie met mijn groep. Gelukkig mag de groep opgedeeld worden, dus nu is de groep opgedeeld in de mensen die wel wat hebben gedaan en de mensen die niets hebben gedaan. Zit ik toch nog half in de goede groep ;)
Na deze lange laatste les van de donderdag ging er eindelijk gebeuren waar ik me al 2 uur op had zitten verheugen: tijdens Travel Industry had ik met Krisje afgesproken dat we eerst boodschappen gingen doen bij een specifieke winkel (niet de gewone) en dat we daarna uiteten zouden gaan bij het restaurantje er tegenover. Het is daar erg gezellig, het eten is goed (we bestellen elke keer een heleboel verschillende dingen, je kan er niet echt 1 menu bestellen ofzo) en het voelt erg Japans aan. Het is hetzelfde resaurantje waar we eerder met de 2 Amerikanen Jason en Win hebben gegeten. (Bovendien is de ober leuk :p)
Tegen de tijd dat we teruggingen was het al laat, dus we moesten eerst een stukje lopen naar het station voor we op een bus konden stappen, want de bus kwam niet meer langs de bushaltes. We hadden het nog over de vele dingen die Krisje elke keer vergeet of verliest, zo van: dat gebeurt ons nooit, maar Bas was zijn boodschappen bij het restaurantje vergeten, dus ik ben nu de enige die kan zeggen van: dat gebeurt mij nooit :D :p
Ze moesten gister allebei ergens heen om hun verloren/ vergeten spullen op te halen. Bas en Krisje hebben gelijk maar weer bij het restaurant gegeten (Ze waren er toch) en ik heb hier voor mezelf een Spaanse omelet gekookt/gebakken. Hij was erg goed gelukt deze keer moet ik zeggen. Ik had er voor de verandering eens niet teveel groenten in gegooid en ik had ze eerst gekookt zodat ze niet zo hard waren. Eerder die dag was eindelijk de groentemarkt er weer, dus ik ben helemaal uit mijn dak gegaan (voor zover dat kan bij een groentewinkel.)
Maar ik zat helemaal zonder fruit, groenten, aardappels, alles, dus ik had ruimte voor inkopen :D
Uiteindelijk kwamen mijn inkopen uit op zo'n 1300 yen ofzo. Ik zei nog gelukkig nieuwjaar tegen de eigenaars van het marktje en kreeg gratis paddestoelen, hetzij vanwege mijn grote aankopen hetzij vanwege mijn beleefdheid, hoe dan ook ik kreeg ze. Mwuhahaha :D Het enige jammere is dan weer dat ik paddestoelen echt NIET lekker vind... Krisje gelukkig wel, dus die kon ik ook weer blijmaken. :)
Gisteravond bij koor moesten er twee mensen naar een vergadering in het Japans (we hadden de Engelse versie gemist) over een aankomend event in april. Ik heb me dus maar opgeofferd. Ik had volgens mij al gezegd dat ik gevraagd was het leiderschap op me te nemen komend semester en dat ik er absoluut geen zin in heb, maar het is onontkoombaar als ik wil dat het koor verder gaat. Dus ik moet maar meer verantwoordelijkheid op me nemen en te weten komen wat er aan de gang is en wat de rol is van ons koortje binnen al die dingen, wil ik er alsnog wat van maken. Ik ben er echter nog steeds niet van overtuigd dat ik het kan. Maar goed, ik zal wel roeien met de riemen die ik heb.
We zijn verder weer hard aan het oefenen voor het volgende optreden wat erg groots moet worden: in samenwerking met andere cirkels. We zingen een aantal prachtige nummers, maar er is er ook een dat wel mooi is, maar naar mijn smaak iets te vaak herhaald word.
Er is 1 nummer over vrede (gecomponeerd door schoolkinderen met het vallen van de bom en andere oorlogen in het achterhoofd) en een nummer over 1 lied voor de hele wereld. Het heet dan ook "one song for one world". Daarnaast zingen we Canon. De melodie daarvan is erg bekend. Prachtig nummer, maar wel erg lastig hier en daar. En deze keer moet ik het denk ik wel uit mijn hoofd leren. :( Alle 4 verzen van "one wish" in het Japans, dan nog een vers in het Koreaans, Chinees, Vietnamees en dan weer Engels... en daarnaast dan nog de andere nummers)
Maar deze keer mogen we wel optreden in de Milenium Hall!!! Het echte theater. Yep, daar doe ik het voor. :D
Vandaag had ik eigenlijk softbal, maar ik heb last van mijn rug, niet de gewone pijn, maar juist als ik bukken moet en wat moet je bij softbal constant doen? Juist, de bal van de grond plukken. Maar goed, nu heb ik even tijd voor mijn presentatie van maandag enzo.
Ik krijg nog steeds kerstkaarten binnen: heel erg bedankt. Ik heb ook fotoos van het huwelijk van Marlin en van kerst enzo van de familie gekregen!!!!!!! Ik ben er erg gelukkig mee :D:D:D
En ik hoorde dat mijn grote nicht in mei gaat trouwen... :( ben ik er weer niet bij :( Maar wel heel leuk voor jou natuurlijk en hartelijk gefeliciteerd!!! Ik krijg vast de fotoos later wel (dat was een subtiele hint :D)
Verder heb ik weinig te melden en nog veel te doen (ver!@*# business management $!*#@) dus hier houd ik het bij.
O en alhoewel ik ontzettend klaag over business management vind ik het een leuk en nuttig vak en het boek is erg leuk om te lezen (alleen zo'n 500 pagina's te dik)
Mijn papers heb ik trouwens allemaal netjes op tijd ingeleverd en ik was redelijk tevreden over het resultaat. Nou maar wachten tot het einde van dit semester; dan krijg ik eindelijk al mijn cijfers, ook die van vorig kwartaal. Ik ben benieuwd.
We zijn ook al half en half plannen aan het maken voor onze lentevakantie van een maand.
Maar goed, ik zei dat ik op zou houden, dus dat zal ik dan ook maar doen.

mata ne~ (tot de volgende keer, maar dan in het Japans ;))