Ik heb een culinair IQ van 75 (van de 100)

Zojuist een een culinair testje gedaan vandaar de titel ;)
Deze week zit ik compleet vol en de enige reden dat ik nu tijd heb om wat te typen is het feit dat ik mijn vergader-genoten niet kon vinden. Ik heb weer een aantal optredens gehad met koor en heb eigenlijk geen tijd om de volgende voor te bereiden :) Morgen weer een in een ziekenhuis, daarna oefenen voor het grootse optreden hier op APU dat overmorgen plaats moet vinden.
Ik vind het wel lekker hoor, want alles is wel vol maar niet onoverzichtelijk vol gepland. (Als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel aan onoverzichtelijk vol.) Zondagavond na ons optreden zijn we gaan eten met de mensen uit Oita. De mensen die ons gratis naar hun geweldige concert hebben laten komen. Ze willen graag mensen uit ons koor recruteren en dat moet hier in Japan allemaal omslachtig gebeuren.
We hadden de tussenpersoon ook een cadeau gegeven als dank voor de kaartjes voor het concert, kregen wij dus nu ook een cadeau van hem als dank voor onze tijd: juist, het cadeau dat wij aan hem hebben gegeven, ongeopend... Ik stond volgens mij wel raar te kijken, want Sayo legde mij, na mijn verbaasde gestamel dat het wel erg leek op degene die wij gegeven hadden, uit dat het in Japan niet raar is om dat soort cadeautjes ongeopend weer terug te geven. Maar het ligt dan wel weer aan de omstandigheid ofzo... ^o) Whatever :D
Maar goed die vergadering duurde tot 12 uur 's nachts en ik moest de volgende ochtend vroeg op en ik was al dood op... En dan zat ik nog aan de goede tafel: wij zaten met z'n drieen aan een andere tafel gewoon gezellig te kletsen (een andere tafel, want we pasten niet met de hele groep aan de tafels) maar aan de andere tafel is dus 4 uur over business gepraat! Behalve dan op de momenten dat er gegeten werd natuurlijk... Af en toe luisterde ik even mee met de andere tafel, maar ik heb volgens mij hetzelfde verhaal minstens 3 keer voorbij horen komen alleen elke keer net weer iets anders gebracht. Vage gasten die Japanners ;)
Ik heb die avond in ieder geval wel geleerd waarom mij ondertussen al drie keer gevraagd is of ik getrouwd ben: hier en in de Aziatische omstreken draag je kennelijk alleen een ring als je verloofd of getrouwd bent en verdraaid; als je erop gaat letten zie je inderdaad dat niemand een ring draagt... Niet dat ik nu mijn ringen af ga doen hoor! Daar zijn ze veel te mooi voor :D:D:D
Er werd me die avond nog verteld dat ik er schattig uit zie in een rok. :D Dat wist ik natuurlijk al wel (ik bedoel ik zie er toch altijd schattig uit?) maar het is altijd leuk het bevestigd te horen. :p
De dag ervoor was mijn laatste softbaltraining, maar ik had eerst nog make-up class. Twee-en-een-half uur naar docu's gekeken waarin ze serieus mensen neerschoten, een heleboel stervende en dode dieren werden gefilmd en nog meer van die onsmakelijkheden. Maar ik weet nu wel dat ik niet moet stropen in Botswana en hoe een maag van een neushoorn eruit ziet (ik keek niet op tijd weg, die had ik net niet aan zien komen) De hele docu lang zie je gastjes rondlopen met geweren, maar ik dacht het is een documentaire dus het zullen wel losse flodders zijn, zie je op een gegeven moment een gevecht en word er uitgebreid op de lijken ingezoemd... Ik heb daar op het commentaarformulier toch wel even wat commentaar opgeleverd. Ik sta echt niet om half 8 op om dat soort dingen te gaan bekijken. Maar dat is wel weer genoeg detail. Sorry, ik was zelf ook nogal geschokt.
Na softbal ben ik naar Oita gegaan, want ik moet dus nieuwe schoenen en ik had gewoon zin om te shoppen. Ik moest opschieten want de winkels sluiten al om 7 uur dus natuurlijk had ik de verkeerde bus, die het lange rondje maakte en viel ook een trein uit. :( Uiteindelijk had ik wel genoeg tijd hoor en heb ik wat bovenkleding gekocht, maar onderkleding gaat hier niet lukken en schoenen ook niet, zelfs mannenschoenen hadden ze niet in mijn maat. Wat zijn dat toch allemaal voor een ondermaatse mensen hier!? :p
Zondag na de kerk ben ik naar de Tokiwa gegaan om verpakkingsmateriaal en een cadeautje te kopen, want vanuit de kerk was er het verzoek om voor zo'n 300 Yen een cadeautje te organiseren. A.s. zondag na de avonddienst gaan we namelijk met het koor naar een weeshuis om kerstliedjes te zingen en we delen dan ook de cadeaus vanuit de kerk uit.
Ik heb op het moment dus 2 geweldige creatieve ingepakte cadeautjes onder mijn kerstboom staan :D:):D
Afgelopen zondag tijdens het optreden was ik trouwens de enige mezzo, dus ik moest mijn best doen. Natuurlijk wist ik bij een liedje niet meer op welke toon ik in moest zetten en was het zo verdraaid koud dat niet alleen ik, maar ook mijn stem stond te bibberen van de kou. ;)
Ben nog gefilmd. Er zijn serieus te veel tv-stations hier in Japan; maakt niet uit wat er waar gebeurd, er is altijd wel een of ander tv-station aanwezig die het uitzend. :D
We hadden deze dag ook de eerste sneeuw die ik heb meegemaakt hier (het schijnt hier al eerder een beetje gesneeuwd te hebben) het bleef al wel op de planten liggen, maar nog niet op de straat. Voor Lun en Felicia was het de eerste keer dat ze sneeuw zagen. Ik heb die dag en de volgende keer verschillende keren de sneeuw als gespreksonderwerp gehad. Wel leuk hoor de reacties van sommigen, alhoewel de meesten er redelijk nuchter onder bleven dat ze voor het eerst sneeuw zagen.:)
Gister ben ik verder gegaan met het zoeken naar een promotievideo voor Nederland voor een presentatie die ik vandaag had, maar ik heb helemaal niks kunnen vinden. Kom op Nederland, wat is dit nou! Hoe wil je anders toeristen naar Nederland krijgen als je informatievideos aan moet vragen bij het Ministerie!?! Ten eerste: aanvragen? Dat soort dingen moeten in een paar klikken toegangbaar zijn, mensen willen geen moeite hoeven doen. Ten tweede: videoband? We leven in een tijdperk van DVD, cd-rom, streaming video, wat wil je dan met een videoband. Vage gasten die Nederlanders.
Uiteindelijk heb ik het maar laten zitten, ben na aansporing van mama mijn bed ingedoken en ben er niet uitgekomen voor het absoluut nodig was (tegen de tijd dat ik het opgaf was het ook alweer een uur of 12 a 1) Vanochtend had ik dus maar 3 kwartier om even gauw een presentatie in elkaar te flansen. Uiteindelijk heb ik het maar beperkt tot Toerisme in Amsterdam met behulp van een filmpje van een Amerikaan (!) die zijn fotoos van een trip naar Amsterdam op muziek had gezet. Nog behoorlijk professioneel trouwens. Het is wel erg ook dat je Nederland met behulp van een Amerikaan moet promoten... ;) Maar goed, heb toch nog best een redelijk presentatie weten te geven gezien het feit dat ik maar 45 minuten had om het te maken en dus geen tijd meer had om fatsoenlijk te bedenken wat ik nou eigenlijk zou gaan zeggen. :p
Over Amerika en Nederland gesproken:
http://www.youtube.com/watch?v=kItZDaiq-tc
Dit filmpje gaat over de verloederende kerkelijke gewoontes in Nederland gezien door de ogen van de natuurlijk hele trouwe naar de kerk gaande makers van dit nieuwsprogramma. Ik zou zeggen: werk eerst eens aan het verwijderen van je eigen balk voordat je naar onze splinter gaat lopen wijzen. Ik zeg niet dat de info niet correct is, maar ze hebben het wel in een bedenkelijk hoek geplaatst. Enfin zie zelf maar. (kwam ik gisteren tegen tijdens mijn zoektocht)
Na mijn presentatie vanmiddag had ik debat bij Japans. Ik had voorbereidend werk gedaan en ik had al eens een debat in het Japans gehouden in Kyoto, dus ik voelde me niet verplicht actief bij te dragen. Het liefst was ik gaan slapen (het was er nogal warm) maar dat vond ik wel een beetje aso. Bovendien werd het hele gedoe gefilmd (ik zei het toch: altijd overal aanwezig) dus ik ben maar wakker gebleven.
Daarna ben ik naar volleybal gegaan. Ik weet niet meer of ik het al verteld had, maar vorige week was ik met Lun meegeweest en ik vond het wel gezellig. Om 6 uur zou ik een vergadering hebben, waar ik niet blij mee was omdat er om 10 over 6 een kerstfilm vertoond zou worden. Eens in de maand word dat hier georganiseerd.
Maar om terug te gaan naar het volleybal: er waren te weinig mensen, dus na 1 potje stopten we alweer. (of nou ja, het was mijn eerste potje want ik kwam later)
Toen realiseerde ik me in een keer dat ik tijd had om te koken! En dat ik kip had dat klaargemaakt moest worden en banaan die op moest. Dus even gegoogled op kip, banaan en recept en toen kwam ik een heerlijk gerecht tegen dat ik kon maken met wat ik in huis had! En het was inderdaad heel erg lekker. De smaak doet me een beetje denken aan de pisang goreng die we altijd hadden bij het buffet met opa en oma. Hier is het recept:
http://www.starfishandcoffee.nl/recept/Rijst+met+vruchten+en+kip
Over Pisang Goreng gesproken: ik kan nu Stille Nacht niet alleen in het Engels, Japans en Duits zingen, maar ook in het Koreaans, Chinees en Vietnamees. Het laatste is overigens het moeilijkst. >_< :( Maar het is wel cool om te kunnen zeggen dat je iets in meerdere talen kan zingen (als ik de teksten voor mijn neus heb, want uit mijn hoofd... dat is ook weer wat teveel gevraagd :p) Heb ook de Nederlandse versie aan mijn koorgenoten geleerd. Het klinkt nog best aardig. Alleen het zinnetje "verloren in schuld" is voor de meesten een beetje teveel gevraagd ;)
Ik was om 2 over 6 op de plek waar we hadden afgesproken voor de vergadering, maar ik kon niemand vinden, dus wat rondgelopen in de eetzaal, maar ik zag niemand en niemand zag mij, dus ben ik maar langzaam naar de plek voor de film gelopen, zo van: als ze me achterna komen hebben ze genoeg tijd om me in te halen. Wat dus niet gebeurde.
Dus ik heb rustig film kunnen kijken: Untamed Heart. Volgens de aankondigingen de ultieme feelgood kerstfilm, maar behalve dat er sneeuw lag en een kerstboom stond vond ik het niet echt een kerstfilm. En dan was er nog het feit dat de hoofdpersoon dood ging wat mij toch een beetje doet twijfelen aan dat "feelgood" ;)
Maar ik ben weer even van de straat geweest.
Morgen is dus gevuld met uitslapen en koor en overmorgen met college en koor evenals vrijdag. Zaterdag heb ik een gewone collegedag (dit omdat maandag 8 januari een nationale feestdag is, maar op APU doen ze daar niet aan om de internationale studenten niet voor het hoofd te stoten, maar deze dag is dermate groot dat ze het toch willen vieren en dus moeten de colleges op een andere dag ingehaald worden... Aan die feestdag doe ik trouwens ook mee, want dat is de dag van de volwassen-wordings-ritueel of hoe ik het ook moet vertalen) en heb ik het laatste optreden voor de Tokiwa en dan wil ik graag het vuurwerk zien. Zondag ben ik de hele dag in de kerk: ochtendienst, kerkkooroefening, optreden, avonddienst, optreden, naar bed. En dan ga ik maandag naar Nagasaki!!! Moet ik wel de bus van 7.40 uur hebben, dus ik mag weer vroeg opstaan. :(
Toen ik zojuist thuis kwam heb ik trouwens de eerste kakkerlak op mijn kamer gespot :(:(:(
Maar hij zal er niet voor lang zitten mwuhahaha! Wacht maar tot ik um weer zie, deze keer zal ik er klaar voor zijn.
Andere mijlpaal: ik heb mijn eerste Japanstalige flutboekje gekocht! (als je niet weet wat ik met flutboekje bedoel, dan hoef je mij niet om uitleg te vragen. Da's een goedbewaard geheim mwuhahaha! ;))
Maar dat was het wel weer voor vandaag. Het is ondertussen ook al weer anderhalf uur verder.
Ik zal zo nog eens een leuk kerstkaartje voor jullie uit gaan zoeken en dan naar bed :D

Mocht ik je vergeten of je emailadres niet hebben en niet meer voor de tijd updaten:
Prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!!!

Tot volgende keer (of misschien zelfs tot volgend jaar!)

Marit