Woehoe!
Door: Marit
Blijf op de hoogte en volg Marit
10 Oktober 2006 | Japan, Beppu
Sorry hoor, wist even geen betere titel te bedenken en aangezien ik zojuist mijn toets terug heb gekregen met een sticker en een stempel met "goed gedaan" vind ik dat zo'n titel wel moet kunnen.
Ik had zoals ik al dacht 2 fouten (van de 30) wat me een gedeelde 3e plaats heeft opgeleverd. Ja het Japanse leersysteem werkt dus echt met het competatieve systeem, ook op de universiteit. Overigens heb ik Kunimori-sensei zwaar teleurgesteld omdat ik computer verkeerd heb geschreven en als er één woord is dat er bij ons is ingestampt dan is het computer wel... tja, nou weten we in ieder geval zeker dat stampen niet mijn beste punt is. :p
Verder heb ik eigenlijk vrij weinig te melden. Afgelopen zondag heb ik besteed aan leren, brieven schrijven (nog bedankt voor de kaarten en brief die ik heb mogen ontvangen!!! Kreeg vandaag ook een kaart met een ontzettend schattig poesje van Hainieke... Leuk gevonden ;)) en klagen over mijn spierpijn van zaterdag. Ik ben deze week ook aan de slag gegaan met het vertalen van mijn eerste gerecht, dus als ik tijd heb moet ik eens ingredienten gaan kopen en wat in elkaar gaan knutselen (ik heb de vertaling dus af). Ook heb ik mens-erger-je-niet gemaakt, de regels naar het Engels vertaald en nog bezig met het vertalen naar het Japans. Daarnaast ook nog heel wat huiswerk gedaan en lopen klagen over mijn spierpijn van zaterdag. :p
Ik heb afgelopen maandag (oh wacht, dat was gisteren) onigiri gemaakt!!! Of deed ik dat zondag? Doet er ook niet toe. Ze waren op 1 na allemaal wel redelijk gelukt. Krisje en ik hebben ze gisteren gebruikt als diner aangezien we allebei van 2 tot half 8 les en club hadden, dus tussen de laatste les en club in hebben we mijn zelfgemaakte lunchboxje gegeten. (Voor ik er commentaar op krijg: dus niet de lunchbox zelf, maar de inhoud. Duh!)
Ik vind die Japanse club wel een beetje saai trouwens; er zijn heel veel mensen dus het is moeilijk te verstaan wat er in je groepje gezegd word en je praat elke keer weer over dezelfde dingen omdat je toch steeds in een ander groepje zit en weer opnieuw kennis moet maken. Maar zolang ik het niet al te ergerlijk vind ga ik maar gewoon. Zo ontmoet je weer wat mensen. Toch?
Ik ben vandaag trouwens nog geinterviewd over Japan door 2 schattige basisschool kindjes, herkenbaar aan de petjes. Wat het doel van het interview nou was werd niet helemaal duidelijk, maar Poran en ik vonden het wel best. Poran is een meisje uit Korea met wie ik samen een aantal keer les heb in de week. We zitten ook in dezelfde Japanse klas. Die overigens wel vrij saai begint te worden. De docente is erg goed hoor daar niet van, maar je merkt wel niveauverschil. Die hele plaatsingstoets was ook gebaseerd op het kunnen lezen van een tekst, waardoor mensen met een grote kanjikennis in advanced geplaatst zijn en ik dus in intermediate, maar ahoewel ik de kanjikennis niet heb, heb ik wel de grammaticale en woordkennis.
Maar goed, niets aan te doen. Bovendien heb ik zo tenminste tijd voor andere vakken.
Voor interculturele communicatie moet ik 3 interviews over cultuurschok houden en mijn eigen ervaringen beschrijven. Klinkt wel leuk en ik heb genoeg personen die ik kan interviewen. Mwuhahaha!!!
Vanddag stond mijn docent voor Travel & Hospitality Management echt 5 minuten om zichzelf te lachen. Hij had als voorbeeld van self-service een sushi-keten genomen waar het eten op een lopende band voor je neus langs gaat en waar je dan eten af kan halen (Denk terug aan Berlijn, mede-Berlijngangers), in het Japans heet dit keitaizushi [keetaaizoeshie] het Engels ben ik vergeten, maar het Australisch is kennelijk Sushi-train en dat vond mijn docent ongelooflijk grappig. Was het ook wel, maar grappig was dat hij er zelf dus zo om moest lachen.
Het is echt een hele aardige man met een uitstekend gevoel voor humor die hij iets meer moet laten blijken, want zijn colleges zijn zoooooo saaaaai. Interessant, maar zooooo saaaaaai!
O ja, ik had gister mijn eerste kitchenduty. Goh wat is dat ding goor, ben van 22.30 tot 23.15 bezig geweest, niet dat dat veel geholpen heeft, maar goed. Je mag trouwens ook pas om 22.30 beginnen met je duty, waarschijnlijk omdat er dan weinig gekookt word ofzo. (Ze zijn duidelijk vergeten rekening te houden met mensen uit Bangladesh.)
Anyway, tot nu toe ben ik elke avond echt zo moe dat ik geen last heb van het licht dat door mijn deur naar binnen komt en ondanks het lawaai toch erg gauw in slaap val.
Maar ik moet me mentaal gaan voorbereiden op morgen: softbal en badminton en nog steeds spierpijn van zaterdag...
Groetjes!!!
Ik had zoals ik al dacht 2 fouten (van de 30) wat me een gedeelde 3e plaats heeft opgeleverd. Ja het Japanse leersysteem werkt dus echt met het competatieve systeem, ook op de universiteit. Overigens heb ik Kunimori-sensei zwaar teleurgesteld omdat ik computer verkeerd heb geschreven en als er één woord is dat er bij ons is ingestampt dan is het computer wel... tja, nou weten we in ieder geval zeker dat stampen niet mijn beste punt is. :p
Verder heb ik eigenlijk vrij weinig te melden. Afgelopen zondag heb ik besteed aan leren, brieven schrijven (nog bedankt voor de kaarten en brief die ik heb mogen ontvangen!!! Kreeg vandaag ook een kaart met een ontzettend schattig poesje van Hainieke... Leuk gevonden ;)) en klagen over mijn spierpijn van zaterdag. Ik ben deze week ook aan de slag gegaan met het vertalen van mijn eerste gerecht, dus als ik tijd heb moet ik eens ingredienten gaan kopen en wat in elkaar gaan knutselen (ik heb de vertaling dus af). Ook heb ik mens-erger-je-niet gemaakt, de regels naar het Engels vertaald en nog bezig met het vertalen naar het Japans. Daarnaast ook nog heel wat huiswerk gedaan en lopen klagen over mijn spierpijn van zaterdag. :p
Ik heb afgelopen maandag (oh wacht, dat was gisteren) onigiri gemaakt!!! Of deed ik dat zondag? Doet er ook niet toe. Ze waren op 1 na allemaal wel redelijk gelukt. Krisje en ik hebben ze gisteren gebruikt als diner aangezien we allebei van 2 tot half 8 les en club hadden, dus tussen de laatste les en club in hebben we mijn zelfgemaakte lunchboxje gegeten. (Voor ik er commentaar op krijg: dus niet de lunchbox zelf, maar de inhoud. Duh!)
Ik vind die Japanse club wel een beetje saai trouwens; er zijn heel veel mensen dus het is moeilijk te verstaan wat er in je groepje gezegd word en je praat elke keer weer over dezelfde dingen omdat je toch steeds in een ander groepje zit en weer opnieuw kennis moet maken. Maar zolang ik het niet al te ergerlijk vind ga ik maar gewoon. Zo ontmoet je weer wat mensen. Toch?
Ik ben vandaag trouwens nog geinterviewd over Japan door 2 schattige basisschool kindjes, herkenbaar aan de petjes. Wat het doel van het interview nou was werd niet helemaal duidelijk, maar Poran en ik vonden het wel best. Poran is een meisje uit Korea met wie ik samen een aantal keer les heb in de week. We zitten ook in dezelfde Japanse klas. Die overigens wel vrij saai begint te worden. De docente is erg goed hoor daar niet van, maar je merkt wel niveauverschil. Die hele plaatsingstoets was ook gebaseerd op het kunnen lezen van een tekst, waardoor mensen met een grote kanjikennis in advanced geplaatst zijn en ik dus in intermediate, maar ahoewel ik de kanjikennis niet heb, heb ik wel de grammaticale en woordkennis.
Maar goed, niets aan te doen. Bovendien heb ik zo tenminste tijd voor andere vakken.
Voor interculturele communicatie moet ik 3 interviews over cultuurschok houden en mijn eigen ervaringen beschrijven. Klinkt wel leuk en ik heb genoeg personen die ik kan interviewen. Mwuhahaha!!!
Vanddag stond mijn docent voor Travel & Hospitality Management echt 5 minuten om zichzelf te lachen. Hij had als voorbeeld van self-service een sushi-keten genomen waar het eten op een lopende band voor je neus langs gaat en waar je dan eten af kan halen (Denk terug aan Berlijn, mede-Berlijngangers), in het Japans heet dit keitaizushi [keetaaizoeshie] het Engels ben ik vergeten, maar het Australisch is kennelijk Sushi-train en dat vond mijn docent ongelooflijk grappig. Was het ook wel, maar grappig was dat hij er zelf dus zo om moest lachen.
Het is echt een hele aardige man met een uitstekend gevoel voor humor die hij iets meer moet laten blijken, want zijn colleges zijn zoooooo saaaaai. Interessant, maar zooooo saaaaaai!
O ja, ik had gister mijn eerste kitchenduty. Goh wat is dat ding goor, ben van 22.30 tot 23.15 bezig geweest, niet dat dat veel geholpen heeft, maar goed. Je mag trouwens ook pas om 22.30 beginnen met je duty, waarschijnlijk omdat er dan weinig gekookt word ofzo. (Ze zijn duidelijk vergeten rekening te houden met mensen uit Bangladesh.)
Anyway, tot nu toe ben ik elke avond echt zo moe dat ik geen last heb van het licht dat door mijn deur naar binnen komt en ondanks het lawaai toch erg gauw in slaap val.
Maar ik moet me mentaal gaan voorbereiden op morgen: softbal en badminton en nog steeds spierpijn van zaterdag...
Groetjes!!!
-
10 Oktober 2006 - 07:58
Krisje:
die schoolkindjes waren echt superschattig :D bij mij kwamen ze ook aanrennen. K ben 3x geinterviewd met steeds 5 kindjes om me heen. Ze vroegen ook welke muziek ik leuk vond, dus ik natuurlijk weer 'Kat-tun!', vonden ze ook heel grappig ^-^. -
10 Oktober 2006 - 08:00
CMB:
Door dat 'Woehoe' dacht ik dat het huilen met de pet op was, maar ik begrijp uit de verdere tekst dat het eigenlijk 'Jaaaaa-hoe' is.
Als je veel blijft sporten, wordt je spierpijn op den duur vanzelf minder of je went eraan. Bovendien is het lijntechnisch natuurlijk goed en/of kun je net zo veel voer verstouwen als Jason, je Aziatische studiegenoten en andere kennissen. En het verzet de zinnen, niet te vergeten.
Kortom: Goed bezig meissie !! Ga zo door. Succes, sterkte en weer veel plezier gewenst.
Kissis from joor deddie. -
10 Oktober 2006 - 08:40
Moeders:
Ha die Marit,
nummer 3 geweldig ik ben zeer trots op je. Zo zie je maar dat al dat blokken in Leiden je toch iets opgeleverd heeft. Gaan die mensen trouwens allemaal zolaat die keuken uit dat je pas om 22.30 uur kan beginnen,ik zou zeggen wegsturen. Van Krisje begreep dat de keukendienst wel mee viel is het bij haar dan anders geregeld?
Ik wens je veel plezier met sporten en als je het maar veel doet heb je uiteindelijk geen spierpijn meer. Meisje hou je taai, liefs me -
10 Oktober 2006 - 12:32
Marit:
Je kent me, ik ben zo taai als leer :p
Liefs terug! -
11 Oktober 2006 - 09:33
Marian:
Ik dacht ook dat er iets vreselijks was gebeurd dus ik haastte me om de ellende te lezen maar het viel gelukkig mee. Wat zeg ik: het tegendeel was waar.Ga zo door en wellicht dat je dan spinazie zult eten. (Als Blom moet je die kreet kennen neem ik aan)
Groetjes. -
11 Oktober 2006 - 13:30
Marit:
Ik ben een Blom, maar die uitdrukking heb ik nou nog nooit gehoord. Wie is er verantwoordelijk voor dit gat in mijn opvoeding? En wat betekent dit gat in mijn opvoeding eigenlijk?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
