Oosaka ni kaimono wo shimasu! - Shopping in Osaka!

Konban wa! Goedenavond!
Na een heerlijke lange nacht zijn we vandaag Osaka ingegaan!!! We hadden een kaart, geld en veel goede moed en zo zijn we op weg gegaan naar weer een nieuw avontuur.
Maar eerst vanochtend genoten van een heerlijk bad, Japanse stijl. Dit houd in dat je je van tevoren wast en daarna pas de badkuip instapt. Het waswater is lauwwarm terwijl het badwater 41 graden is. Na je bad kom je weer in de omkleedruimte terecht die juist heerlijk koud is. Echt lekker ontspannend. Toen we op onze kamer kwamen, lag er naast een wasdoekje en handdoek ook een soort badjas ofzo klaar waarvan wij eigenlijk niet precies wisten waar deze voor bedoeld was. Uiteindelijk besloten wij het maar naar het bad te dragen wat de juiste beslissing was. Eerder had ik hem al naar de wc aan, maar daar werd ik erg raar aangekeken... natuurlijk kan dat ook geweest zijn omdat ik met wisselen van de slippers aan het klungelen was :D Maar goed, na het bad gingen we er dus op uit. We hadden besloten naar het Tennoji-park te gaan en we wilden allebei nog een kaartje opsturen, dus eerst maar op zoek naar een postkantoor. De verhoudingen op de kaart klopten niet helemaal dus we hebben weer iemand vriendelijk om hulp moeten verzoeken, wat ons dan ook verleend werd door een mevrouwtje met een paraplu... in het stralende weer...
Ach ja, Japanners en bruin worden zijn 2 dingen die niet samen gaan, dat wil zeggen: Japanse vrouwen en bruin worden. Tegenover het postkantoor is een gigantisch gebouw, erg mooi architectonisch verantwoord en duidelijk ook erg nieuw: het Lucias-biru (Lucias-gebouw). Hier en in het Apollo-gebouw ernaast, zijn allerlei winkels gevestigd: boekwinkels, moderne kledingwinkels (we vroegen ons gister al af waar de normale jeugdige Japanners hun kleren kopen na het zien van een aantal winkels waar ze soepjurken en onderjurken/ hemdjurken verkochten) arcades, schoonheidssalons en nog veel meer (Veluwemeer, Ketelmeer, enz). Ik heb daar bij een winkeltje waar ze alleen maar schattige dingen verkochten kaarten gekocht enzo en daar meteen ook 2 spaarzegeltjes bij gekregen... Sommige dingen zijn hier echt zo goedkoop by the way, vooral het eten! OVeral waar je komt zijn vending machines waar je allerlei soorten drinken kan kopen voor 150 yen (€1,-) of minder. En met overal bedoel ik ook echt overal. OVer overal gesproken: er is ook overal geluid: de roltrappen vertellen je dat op moet letten, de ziekenauto's e.d. vertellen je aan welke kant van de weg je moet rijden, in en rondom Pachinko-hallen (spelletjes/casino-achtige hallen) kan je elkaar niet verstaan vanwege de herrie en niemand die zich eraan stoort. Maar goed, back to the story. Na twee uur rondgedwaald te hebben door het Apollo en Lucias gebouw -de tijdsberekening is inclusief de tijd die we nodig hadden om de weg terug te vinden als we die weer eens kwijt waren- gingen we op weg naar het Tennoji-park wat we zonder het te weten al gevonden hadden. We stonden nl. op een plattegrond te zoeken waar we waren toen we bemerkten dat we al waren waar we wezen wilden (is dit een mooie zin of wat?) en dat het Tennoji-park nog uitgebreider was dan wij dachten. Er is een grote tuin en een dierentuin waar we in konden voor slechts 500 yen (€3,50), moet je eens in Nederland proberen! Het was erg mooi en errug groot. Het was ook hier dat ik toch wel een beetje last begon te krijgen van de warmte. In de volle zon met zo'n 26 graden (dit is een schatting, de schrijfster kan niet verantwoordelijk gehouden worden voor een mogelijke fout in deze schatting (na nadere nazoeking op het internet blijkt dat de schrijfster gelijk had met haar schatting)) dat wil dan wel. Morgen maar mijn petje en zonnebril mee. Tussen de middag hebben we net als gister echt Japans gegeten. Gister ramen (spaghetti in soep met vlees en een stukje vis dat ik ook heb opgegeten, maar niet graag nog een keer eet, de ramen zelf was verder erg lekker) en vandaag oyako-donburi (een rijstschotel met ei, kip en heel veel zeewier) met bijbehoren (miso-soep met tofu en ui, thee, iets ondefinieerbaars waar ik niet aan toegekomen ben en het onontkoombare glas ijskoud water). Van jetlag heb ik trouwens niet zoveel last, ik merk alleen nog dat mijn oren af en toe dicht zitten. Anywayz, de dierentuin. Oh wacht: ik had in een boekhandel in het Lucias-gbouw waar ze alleen maar manga verkochten nog Furuba deel 12 gekocht, heb je die al Elise? Hier liggen al zo'n 20 delen, maar ik zal eerst 12 maar eens lezen. Dat zal lastig genoeg zijn denk ik zo.
Maar nu toch maar eens back naar de dierentuin. Het is een grote dierentuin, helaas wel zonder stekelvarken, da's toch een groot minpunt, maar er zijn veel kleintjes. Zo hebben we een baby-giraffe gezien, een klein aapje dat al als baby zijnde een baard had en er moest een baby-vogel zijn, maar die hebben we niet gezien. Er moest ook nog ergens een sectie met reptielen zijn, maar daar zijn we niet aan toegekomen. O ja, er was ook een hele maffe beer (dat is trouwens mijn nieuwe stopwoordje: maf) maar die beer leek eigenlijk meer op een aggresieve aap, zo liep hij/zij ook een beetje als een aap. Ik ben natuurlijk al weer de naam vergeten van die aap, pardon beer. Heb ik nog wat geleerd qua Japans? Nou nee, maar ik heb me wel vermaakt. We hebben nog wel wat gedebbateerd over de namen voor dieren die we dachten te kennen, maar als we geen van beide de namen wisten, dan deden we niet veel moeite het op te zoeken. (We zijn tenslotte op vakantie) Tegen een uur of vijf het toch maar voor gezien gehouden, we moesten nog weer naar het postkantoor en ik moest nog plakband hebben dus we wilden ook langs een 100 yen (€0,70) winkel, zoiets als Euroland of vroeger Knaakland. Overigens: Japan als 24-uurs economie: het zal allemaal wel, maar de winkels sluiten toch echt om een uur of vijf. Dat brengt me weer op heel iets anders: ik ben mijn laptop aan het opladen en hij is niet opgeblazen of geimplodeerd of weet ik veel wat ermee kan gebeuren als je iets aansluit op 100V, dus de handleiding had daar in ieder geval gelijk over. Nou maar hopen dat de andere handleidingen ook gelijk hebben. N.a.v. de muziek die ik op heb staan: vandaag zijn we ook voor Krisje op zoek geweest naar een cd-winkel en eindelijk vonden we een winkel waar ze cd's verkochten... maar toen we de deur open deden kwamen er een heleboel borsten enzo in zicht, dus die deur hebben we maar gauw weer dicht gedaan. ;)
Later toen Krisje stond te bellen in een telefooncel stopt er ineens een meneer op zijn fiets bij mij, steekt zijn hand uit en begint te wauwelen. Ik verstond hem eerst echt niet, maar toen begreep ik dat hij in het gebroken Engels vroeg waar ik vandaan kwam, dus ik heb maar vriendelijk in het Japans verteld dat ik uit Nederland kom waarop hij vrolijk in het gebroken Engels verder ging.
Had ik al verteld dat hier ontzettend veel gefietst word? We kunnen ook fietsen huren van het hotel, maar we hebben het verkeer eens bekeken en het lijkt ons geen al te goed idee. Alle Japanners fietsen overigens ook over de stoep (inderdaad op fietsen zonder stangen en zelfs met mandjes mam) evenals de weinige scooters, dus als wandelaar ben je ook niet altijd veilig. En vooral die oudjes sjeezen en bellen erop los. Net Nederland alleen dan op de fiets i.p.v. met rollators enzo (niet persoonlijk bedoeld hoor, mocht u zichzelf tot de groep ouderen met rollator rekenen).
Enfin, wij zitten dus weer lekker in ons hotel, wachtend tot wij weer in het bad mogen (de toegangstijden zijn voor mannen en vrouwen anders en op het moment van schrijven is de beurt aan mannen) en schrijvend natuurlijk!!! ;)
Ooow ja! Vandaag hebben we ook nog ge-purikura-at. Purikura is het maken van fotoos van jezelf op stickertjes. Dat werkt zo: je gooit er geld in en gaat het hokje in. Je selecteert een aantal achtergronden en neemt vervolgens een aantal fotoos. Dan kies je uit de zes plaatjes er vier die je wilt hebben en dan kan je die via een scherm opleuken met allerlei plaatjes, tekstjes enzovoort. Dan worden ze uitgeprint en dan heb je een vel vol met stickers in verschillende maten van de plaatjes die je hebt gemaakt. Was best leuk! Volgende keer proberen we een ander thema, want ja ook elke hokje heeft weer een ander thema: de een is schattig, de ander meer voor koppels en weer een ander is juist stoer bedoeld.
Morgen moeten we van kamer veranderen, dus ik heb al het een en ander ingepakt (onze kamer is echt een rotzooi... dat was het al 5 minuten nadat we binnen gekomen waren). Wisten jullie trouwens dat omdat het getal vier ongeluk brengt (de uitspraak shi betekent nl. ook dood) ze deze vaak weglaten? Zo bestaan er op onze etage dus geen kamer 714, 724 en 734. 704 zal ook wel niet bestaan. Grappig nietwaar? Nog een losse opmerking: er zit nu een oudere man in mijn buurt die steeds voluit lacht en elke keer als hij dat doet valt weer op dat hij nagenoeg geen tanden heeft, haha. :D
Maar goed, dit is zo'n beetje het einde van het epistel van vandaag.
Misschien tot morgen! (Morgenavond is er een festival waar we heen willen dus ik denk niet dat ik morgenavond tijd heb... maar ja je weet maar nooit!)
Fijne middag jullie, wij gaan na ons bad waarschijnlijk naar bed.
O ja, vertel het me aub even als de wintertijd ingaat, dan kan ik daaraan denken.

Groetjes!!!