Ik ben officieel volwassen (whatever)

Hello hello en een goedemorgen!

Gister was het dan eindelijk zover: ik werd officieel volwassen (alsof ik dat nog niet was) tijdens het volwassen-word-ritueel dat ik gister heb ondergaan...
Maar voor ik daar aan begin nog even veeeeeeel belangrijker nieuws: er is echte sneeuw gevallen en ik heb mijn eerste sneeuwbal van dit jaar kunnen gooien!!! (En ik heb gelijk ook voor het eerst dit jaar mijn doel faliekant gemist, maar daar zullen we het maar niet over hebben ;)) Eergister was het vies weer met harde wind en veel regen maar die avond toen ik mijn vuil weg ging doen regende het niet meer: het sneeuwde. Dit heeft de hele nacht doorgezet en om half 3 's ochtends lag er een mooie laag. Hoe ik dat weet? Omdat er om half 3 's ochtends mensen met een heleboel kabaal buiten een sneeuwballengevecht aan het houden was en een sneeuwpop aan het maken waren. Was ik erg blij mee. Vooral omdat de nacht daarvoor de Chinezen besloten een reunie in de keuken te houden en al kwetterend al hun verhalen uit te wisselen waar ze tot diep in de nacht mee bezig zijn geweest en zodoende mij wakker hebben gehouden to zo'n half vijf IN DE MORGEN! GRRR! Okay, dat was wer wat frustratie dat er even uit moest, maar het is er nu uit, dus ik ben weer helemaal kalm en gefocused. :p
Maar goed, gister dus de ceremonie.
Op de uitnodigng stond dat we vooral in onze gewone kleding moesten komen (ik had nog eens laten vertalen door mijn docente Japans omdat ik er niet zeker van was dat ik het zelf goed vertaald had) en aangezien de aankondiging op APU hing ging ik er eigenlijk een beetje vanuit dat het vrij klein met veel studenten zou zijn. Kom ik daar met Krisje en Bas aangelopen (alledrie in spijkerbroek) zien we de eerste meisjes in kimono uit auto's stappen. Hoe dichter we bij de plaats van bestemming aankomen des te meer jongens en meisjes we in kimono zien of anders de jongens in net pak. En ook niet 30 of 40 Japanners, maar een mierenhoop van Japanners. Als ik alleen was geweest had ik rechtsomkeert gemaakt. Hier was ik duidelijk niet op voorbereid. :)
Me toch maar samen met Krisje en Bas naar voren gewerkt waar ik door een aantal mensen in uniform gefeliciteerd werd enzo en ik mocht doorlopen, maar het was dus niet de bedoeling dat ouders, vrienden, enz. mee kwamen. Heb ik toch maar even aan een officieel uitziende mevrouw gevraagd of ze meemochten en na wat overleg mocht dat wel. (Phew, dat veelde niet scheel) Ik kreeg nog een pakketje met van alles en nog wat (toen ik het thuis doorkeek bleek er veel reclame, hoe voorkom je aids en wat is soa en meer van dat soort ongein in te zitten. Ik heb nog wel een pen gekregen en een boek dat me niet echt interessant lijkt en wat in het Japans is. Volgens mij gaat het over het leven als volwassene ofzo) en toen werden we naar het voorste gedeelte van de zaal gedirigeerd. Na ons kwam er nog een deel van het leger voor ons zitten (inderdaad, officieel heeft Japan geen leger, maar ze zagen er toch erg leger-achtig uit) en een paar meisjes in kimono. Ze hadden een feestelijke obi om, wat een soort riem is maar normaal gesproken wordt het vastgemaakt met een sirlijke strik, maar op speciale gelegenheden gaan ze er iets kunstigs van maken en hierbij geld: hoe groter en ingewikkelder hoe beter. Met als gevolg dat ze niet fatsoenlijk op stoelen kunnen zitten omdat ze niet naar achteren kunnen leunen. :D Ook nog een heleboel bont gezien, zowel echt als nep. En een vos die gedwongen zijn eigen staart vast moet bijten. Zielig hoor. De ceremonie was heel erg Japans: heleboel speeches over hoe we trots moesten zijn en nu toch echt ons steentje moesten bij gaan dragen aan de gemeenschap, een heleboel geleuter over het op de kaart krijgen van de geweldige stad Beppu (als je het op de kaart wilt krijgen, prober dan eerst een een fatsoenlijk winkelcentrum neer te zetten) en toen nog meer speeches, wat muziek van het orkest van een of andere high school en toen mochten we eindelijk weg. Het was niet helemaal wat ik ervan verwacht had alhoewel ik vantevoren ook niet wist wat ik nou precies verwachtte. Toen we weggingen kwamen we nog APU studenten tegen die wel zo slim waren geweest om het kledingadvies te negeren en gewoon netjes in traditionele outfit van hun landen waren gekomen. (Waarom heeft Nederland geen mooie traditionele kleding :()
Oh, op de heenweg kwamen we nog langs een huis dat waarschijnlijk die avond was afgefikt. Ze hadden nog geluk gehad, want tegen het huis aan stonden twee grote gasflessen, maar zover was het vuur niet gekomen.
Na deze belevenissen ben ik naar huis gegaan en mijn bed ingedoken om er na 4 uur slapen alleen uit te komen om wat te eten, paracetamol te slikken, mijn laptop filmklaar te maken en toen weer in bed een film hangen te kijken. Het is waarschijnlijk ook een strak plan om vandaag niet naar koor te gaan ookal is het en vergadering en geen oefening.
Ik gaat nu eens mijn laatste paper schrijven :( want dat moet ook gebeuren voor donderdag.
Het is echt een hele vage opdracht, maar goed ik zal wel wat uit weten te vogelen.

Fijne week!

Marit