Bergje klimmen

Goedemorgen (bijna)!
Ik ben weer heel actief geweest de afgelopen dagen met verschillende dingen: huiswerk, huiswerk, test leren, sociaal verantwoorde dingen, softbal en koor.
Gisteravond dus voor het eerst naar koor geweest. Dit is de eerst club waar me ook echt wat geleerd werd: hoe adem je in, welke houding moet je hebben, enz. Ik ging samen met Lun, maar toen we er kwamen bleek er een jongen in het koor te zitten die ik al kende van Bussiness Ethics. Wij waren eerst een groepje met zijn tweeen. Hij heeft een prachtige naam, Noel Peter, maar kennelijk is het de gewoonte om de eerste klank van een naam 2 keer te zeggen en dat als naam te gebruiken. Hij heet dus Nono. Ik zou daar Mama heten... Hoe dan ook, hij kende Lun ook, dus we hadden wat om over te praten. Dit is de tot nu toe meest internationale club waar ik geweest ben (op Nihongo-net na dan) met ongeveer de helft internationale studenten. Er zit ook een blond meisje uit Litouwen op koor en zij is net als ik Mezo-sopraan (nooit geweten dat dat bestond, toch fijn te weten dat ik niet de enige ben die steeds tussen octaven moet wisselen) :)
Aiste (zo heet het meisje dus) heeft in Litouwen al conservatorium afgerond enzo, dus ik heb gelukkig erg veel hou vast aan haar. We begonnen gelijk met een Chinees lied wat een ontzettend mooie melodie heeft, maar erg moeilijk uit te spreken is. Hier was de aanwezigheid van Lun erg handig, want hij kon ons gelijk vertellen hoe we het uit moesten spreken en wat het eigenlijk betekende.
Ik denk alleen wel dat iedereen nog steeds andere uitspraken genoteerd heeft... ;)
Over 2 weken heb ik gelijk al mijn eerste optreden, dus daar val ik dan weer mooi in. Ik maar denken dat ik alleen even ging kijken hoe ik het vond. :p
Kreeg nog een persoonlijk mailtje van de leidster van de club: ze vond mijn stem zo mooi en zacht. (right, is dat positief?)
Ze hebben ook een weblog, waar je je rot om kan lachen. De Engelse vertaling is nl. een beetje krom hier en daar. :D
Anyway:
http://musy-tone.jugem.jp/
Vanochtend had ik een make-up college omdat volgende week een aantal colleges uitvallen. Helaas viel dit tegelijk met het eerste uur van softbaltraining. Maar, zo zei de leraar, we moesten het maar zo zien: we zijn in ieder geval niet vroeg opgestaan om een lezing aan te horen, we mogen nu fijn om 9 uur 's ochtends film kijken... en het had nog een vaag einde ook... :( Maar het was wel ok. :D Daarna snel doorgeracet naar de 2e helft van softbaltraining wat ook wel leuk was. Softbaltraining is niet vermoeiend, maar in de volle zon is het wel verdraaid heet. Al met al heb ik nog weinig van het spel geleerd, dus als ik tijd heb moet ik eigenlijk eens de regels op gaan zoeken op internet, want de spelsituaties begrijp ik niet helemaal en de uitleg is ook niet even helder altijd, dus ik zal het zelf maar uit moeten zoeken.
Na het sporten even gauw gedouchet en toen aan het huiswerk maken gegaan. Ik moet voor maandag een opstel schrijven over mijn onderbouwde mening over manga... in het Japans. Maar het is denk ik wel aardig gelukt, dus ik ben erg blij. Daarna doorgegaan met een interim report voor Travel and Hospitality Management over services. De NS was hier mijn grote inspiratiebron. Lang leve de Nederlandse Spoorwegen! Woehoe! OK, dat slaat helemaal nergens op, dus laat verder maar.
Vanmiddag was de toetredingsceremonie tot APHouse (jeweetwel, waar ik al 3 weken geleden in ben getrokken) maar ik had geen zin in speeches en nog teveel te doen, dus ik dacht: "Laat ik dat eens skippen en gewoon naar de optredens gaan om 6 uur, dan heb ik nog 1,5 uur om mijn huiswerk af te maken". Gisteravond kregen we het programma onder de deur geschoven en het leek me heel interessant: er zouden verschillende culturele dansen uitgevoerd worden enzo en die zou ik graag bekijken, lekker op mijn gemakje in de lobby... Het ging alleen niet helemaal zoals ik dacht, want het werd ten eerste ergens anders gehouden en ten tweede was het zo druk dat ik bijna spontane claustrofobie ontwikkelde. Ik werd aan alle kanten geduwd en getrokken, dus daar moest ik zo gauw mogelijk weg.
Ik had die middag al zin in een wandeling, dus die wilde ik nu dan maar gaan maken. Lun vond dat ook wel een aantrekklijk idee en op zijn aandringen zijn we teruggelopen naar APHouse om wat te drinken te halen en kleding te wisselen (het begon frisser te worden). Dit was een geweldige inval van Lun, want wij zouden gewoon een eindje wandelen toen een van ons op het geweldige idee kwam om eens te gaan kijken hoe ver het nou eigenlijk naar beneden is... We zijn dus op ons gemakje naar de Marushoku gelopen (dat is de dichtsbijzijnde supermarkt, waar je normaal gesproken in 20 minuten met de bus heen rijd) daar wat rond gestruind en even naar de wc geweest voor we weer aan de belachelijke tocht naar boven moesten beginnen. Ik weet niet meer wiens idee het was, maar ik zal het in ieder geval nooit meer opperen. 4 uur!!! 4 uur in het donker gewandeld, alleen even een bergje af en op! Geweldig uitzicht, heerlijk weer, maar: ... 4 uur!!!...
Volgende keer zekersteweten met de bus. Dat is duidelijk.
Morgenochtend om 9 uur de Chinese tekst oefenen met Nono en Lun, maar ik kan denk ik voorlopig nog niet gaan slapen: er is heel veel lawaai op de binnenplaats. Goed dat word morgen dus vroeg naar bed.
Heb vanavond trouwens nog met oma gebeld en ook nog met Dirk gesproken: leuk zo even jullie stemmen te horen. Word je weer helemaal vrolijk van!
Ik zal nu nog eens thuis proberen (ze zijn ook nooit thuis op zaterdag) en dan maar eens naar bed.
Proberen de rare mensen op de binnenplaats te negeren... :(